Dziennikarstwo i public relations

Moja opinia na temat dziennikarstwa się jakoś specjalnie nie zmieniła po udziale w tym projekcie. Zawsze uważałem, że to jeden z najwspanialszych i najstarszych zawodów świata. Weźmy chociażby jakieś prehistoryczne plemię przekazujące sobie informacje za pomocą bębna albo znaków dymnych. To zawód zajmujący bardzo istotną pozycję w każdej kulturze. Zawsze, niezależnie od czasów, będą tacy dziennikarze, jak Edward Murrow. Ale trzeba przyznać, że czasy się zmieniają i bez odpowiednich znajomości, bez sponsorów i pleców, będzie im coraz trudniej się przebić.

Dziennikarstwo, o które tu przecież dzisiaj chodzi (…) chce podważyć swoje pewniki, żyje z dnia na dzień, karmi się sensacjami i nie znajduje albo nie daje sobie wystarczająco dużo czasu na to, by prześwietlić tło tych wszystkich zdarzeń, które w coraz krótszych odstępach wpędzają nas w niekończące się kryzysy.

Obecnie nawet wojny są inscenizowane przez fachowców od PR. I to nie tylko w filmach typu Fakty i akty, gdzie Dustin Hoffman jako starzejący się hollywoodzki reżyser zainscenizował toczącą się w Europie Wschodniej wojnę, by odwrócić uwagę od autentycznego skandalu z udziałem prezydenta.