Geografia społeczno-ekonomiczna i gospodarka przestrzenna

Nauka geografii wkracza we wszystkie prawie gałęzie pracy ludzkiej: tak jak w szkole nie ma przedmiotu, który by nie wiązał się ściśle, a nawet koniecznie z nauką geografii, tak w życiu codziennym nie ma zajęcia, w którem by wiadomości, rozumowania i metody geograficzne nie mogły przynieść dużo posiłku i korzyści. Nic w tym dziwnego: nauka ta bowiem opiera się z natury rzeczy na materiałach bardzo różnorodnych, posiada charakter w wysokim stopniu syntetyczny i w każdym ze swych działów styka się z przedmiotami właśnie w szkole i w życiu najważniejszymi – z ziemią martwą, z przyrodą żywą i z człowiekiem. Tu tkwi źródło wielkiego znaczenia wychowawczego, jako też praktycznego nauki geografii.

(...) najwięcej informacji o naszych ziemiach zawdzięczamy niewątpliwie Klaudiuszowi Ptolemeuszowi (ok. 90–180 r. n.e.) i jego Wstępowi do geografii, który – wraz z załącznikami kartograficznymi – na długie stulecia stał się jednym z podstawowych źródeł wiedzy o świecie. Równocześnie była to pierwsza udokumentowana kartograficznie informacja o obszarach dzisiejszej Polski.

Uznając przyrodnicze podstawy naszej nauki, zmuszeni jesteśmy powiedzieć, że geografia stoi niejako w pośrodku między naukami przyrodniczymi a humanistycznymi. W tym tkwią trudności umieszczenia geografii w jakimkolwiek systemie nauk.[...] W pojęciu krajobrazu geograficznego jako całości wyraża się główne zadanie oraz istotny cel geografii. Geografia jako nauka posiada właściwy sobie charakter. Tedy na pytanie, co to jest geografia, odpowiedzieć możemy: geografia jest to geografia.